przeradzają się w czyny, autor skupia się wyraźnie na tym, co toczy się na scenie, a uwagę widza na ważne drobiazgi kierują dodatkowo wskazówki zawarte w tekście głównym. Tyle się dzieje, tyle emocji jest rozbudzonych, że oczu od sceny nie sposób oderwać. A przy tym zawsze są jakieś ekscytujące dreszczyki zgorszenia... W prologu do Ryszarda Darlingtona odbywa się poród, słychać głośne krzyki położnicy, prawda, że za sceną, ale na scenie wszystko jest relacjonowane. A na scenę Dumas wprowadził w tym dramacie dwie pełne ludzi karczmy. W Teresie akcja toczy się na pograniczu kazirodztwa, w Wieży Nesle autor wprowadził element seksualnej perwersji