wiecowej wspólnoty. Była to wspólnota wolnych Franków wyznaczona przez miejsce zamieszkania, a więc grupa społeczna i zarazem jednostka terytorialna.<br>Wspomniany w tytułach XLIV i XLVI Prawa salickiego centenarius wpisuje się w ten archaiczny kontekst. Występuje on jako alter ego tungina w ramach wiecowej wspólnoty, wyznacza termin dokonania uroczystej czynności na zgromadzeniu i podczas tej czynności osobiście przewodniczy zgromadzeniu. Sąd i administracyjni egzekutorzy to w Prawie salickim instytucje rozdzielone. Centenarius działał w sferze wiecu i sądu, w obrębie wspólnoty. Z hierarchią królewskich administratorów i pachołków, to jest grafem i sacebaronami nie miał on jeszcze nic wspólnego. Owszem, wyegzekwowanie sądowych orzeczeń wymagało czasem