1944 - lipiec 1945 r., w którym przeważały elementy współpracy w ramach nakreślonego w Manifeście lipcowym PKWN programu reform społeczno-ustrojowych. Etap II: lipiec 1945 - styczeń 1947 r. Treścią sojuszu na tym etapie była walka o pogłębienie reform rewolucyjnych i współdziałanie przeciwko próbom likwidacji ustroju ludowo-demokratycznego, podejmowanym przez PSL i zgrupowane wokół niego siły reakcyjne. Po 1948 r., w okresie Planu Sześcioletniego, sojusz robotniczo-chłopski napotykał na szereg zahamowań, spowodowanych błędami i wypaczeniami związanymi z tzw. kultem jednostki. Dopiero po VIII Plenum KC PZPR w 1956 r. sojusz robotniczo-chłopski nabrał właściwej treści i znaczenia w procesie socjalistycznego budownictwa.<br>Ponadto w