się bez udziału Potockiego; nawet tam, gdzie – wydawałoby się – udział ten był największy: w sporze klasyków z romantykami. Decydująca konfrontacja rozegrała się w Wilnie, między Janem Śniadeckim i Mickiewiczem. <q>„Warszawska batalia – pisze Przybylski – nie powie nam prawdy o klasycyzmie. Klasycyzm to nie doktrynalne utarczki czy zgryźliwe dowcipy, lecz teksty"</>. Należy przyjąć tę opinię i strącenie Stanisława Kostki do kategorii pisarzy drugorzędnych; takich, którzy pracując dla klasycyzmu, nie wyznaczali jego linii szczytowych. Teoretycy literatury widzą w nim jednego z „fundamentalistów w kwestii założeń epistemologicznych i estetyczno-literackich klasycyzmu", obok Felińskiego, Osińskiego, Koźmiana. W Królestwie Polskim ten