obowiązków wobec rodziny. I brat, i ciotki przypominały mu ciągle o nadziejach, jakie z nim łączą. Ponadto listy z Polski przynosiły złe wieści. Zarówno brat, jak i ksiądz Popławski, preceptor młodszego brata Jana oraz kuzyn – Aleksander Potocki – każdy na swój sposób, roztaczali w listach obraz upadku Polski, jej zguby nie tylko z racji rozbioru, lecz także z racji nowego rządu, sposobu jego powstania i składu osobowego. Diagnoza wszystkich korespondentów Potockiego była podobna: „obce potencje" są nam wrogie, ale niebezpieczeństwo powiększają „kompatrioci". Czego może spodziewać się kraj, którego prawodawstwo i budżet dostały się w ręce „imbéciles étourdies