społeczny. W początkach XVIII stulecia liczba mieszkańców państwa polsko-litewskiego spadła do ok. 6,5 mln. Zubożały wszystkie warstwy społeczne, głównie chłopi, mieszczanie, drobna i średnia szlachta. Zaprzestano uprawiania prawie połowy gruntów ornych, a wydajność upraw zmniejszyła się do poniżej 3 ziaren z 1 wysianego - w XVI w. uzyskiwano 5 ziaren. Nie można było także szybko odbudować miast, gdyż nie miał kto kupować wyrobów rzemieślniczych.<br>Stosunkowo najmniej dotkliwie odczuli kryzys gospodarczy właściciele wielkich dóbr - magnaci - ale i ich dochody zmniejszyły się znacznie.<br><br>Powszechny niedostatek ograniczał wpływy podatkowe. Ze względu na brak funduszy nie udało się zorganizować - zgodnie z uchwałą sejmu z