dopiero w połowie lat dwudziestych. Nie sprzyjało to polityce inwestycyjnej. Większość folwarków trzymała się pańszczyzny i trójpolówki, tylko nieliczni właściciele zaczynali eksperymentować, stosując przy zmianowaniu wykę lub koniczynę oraz sprowadzając z Anglii żniwiarki i młockarnie. Lepsze pługi, kieraty, sieczkarnie wyrabiano już w tym czasie w kraju.<br>Wyjścia z kryzysu szukało ziemiaństwo głównie na dwóch drogach. Po pierwsze, rozszerzano uprawę ziemniaków. Zaprowadzone w Polsce pod koniec XVIII w., sadzone były zrazu głównie przez chłopów, którzy tą drogą z niewielkiej działki gruntu wydobyć mogli więcej pożywienia. Począwszy od lat dwudziestych uprawa ziemniaków rozszerzyła się i na folwarkach, kosztem deficytowego zboża (35 tys.ha