opadające, z lśniącymi oczkami jezior. Drzewa, nawet te pojedyncze, odgrywają w pejzażu pól i łąk Polski istotną rolę. Stanowią element przeszłości, ślad dawnego układu wsi, łanów; ślady po dworach, niegdyś pięknych i licznych, które jeszcze przed pół wiekiem zdobiły ziemię, nim je doprowadzono do ruiny, przeprowadzając reformę rolną i niszcząc ziemiaństwo jako "wroga klasowego". Ten, kto umie czytać krajobraz, dostrzeże sens szpaleru ogromnych topoli, wiązów, a nawet dębów prowadzących dziś znikąd donikąd. Kiedyś okalały drogę, wiodącą do dworu, ale dziś wiele dworów uległo zagładzie i tylko nieliczne cieszą oko swym widokiem, zagospodarowane przez nowych właścicieli. Ale sadów, parków i ogrodów przy