możni obdarowywali Kościół na miarę swoich zasobów. Nadawali to, czym sami dysponowali. Na Rusi, w Polsce, w Czechach i na Węgrzech pozycja materialna grup rządzących opierała się w XI -XII w. głównie na danniczej eksploatacji ogółu pospolitych wolnych przez państwo. Również biskupstwa czerpały zatem dochody głównie z tego źródła. Majątki ziemskie wielmożów, a nawet panującego nie wystarczały jeszcze na to, by zapewnić powstającej organizacji kościelnej należyte utrzymanie poprzez "nadania ziemi z ludźmi".<br>Na uwagę zasługuje geograficzny zasięg informacji o przyznawaniu instytucjom kościelnym udziału w trybutarnych dochodach monarchii. Postępowano tak na całym obszarze barbaricum, od Renu po Dniepr. Arnulf z Karyntii mógł