sztywniejącego lodu zimnego (Schytt, 1969; Baranowski, 1977; Koriakin, 1985). Strefa lodu zimnego traktowana była także jako &#132;tama&#148;, utrudniająca odpływ wód podlodowcowych (Clarke, Goodman, 1975). Uważano, że ich ciśnienie wzrasta na większej przestrzeni i to wyzwala szarżę (por. mechanizm związany z wodą). Koncepcje termiczne mogą tłumaczyć przypadki szarży lodowców zimnych i subpolarnych, natomiast nie obejmują lodowców umiarkowanych, w których obrębie zjawiska te są częste, stanowi to ich słabą stronę.<br> M.F. Meier i A. Post (1969) zwrócili uwagę, że szarża rozpoczyna się zwykle w stromym odcinku lodowca. Ich zdaniem, gdy naprężenia ścinające na dnie przekroczą pewną wartość krytyczną, rozpoczyna się