się że są to Koniu i Czarnik. Całkowicie zszokowani wciąż jeszcze nie mogli pojąć co się stało. Przecież jeszcze dziesięć sekund temu byli pogrążeni we śnie. Teraz leżeli na podłodze, czuli ból oraz ocierali twarze z krwi. Pomogliśmy im postawić z powrotem wozy na podłodze, a oni sami klnąc i złorzecząc poszli do łazienki obmyć się z krwi. Nikt nie wiedział dlaczego tak się stało. Nie wiem jak inni ale ja tej nocy ani na chwilę nie zmrużyłem oka. <br>Rano w czasie śniadania przysiedliśmy się do stolika za którym siedziało dwóch naszych falowców z tej jednostki. Jeden z nich na dzień