doskwiera mu samotność. &lt;page nr=200&gt; Przygląda się z upodobaniem ludziom, a szczególnie jednemu z nich, zwanemu Hiobem. ŤGdybym mu tak zabrał wszystko, co ma, to, na czym opiera tę swoją pewność, gdybym go obrał ze wszystkich dóbr, warstwa po warstwie, czy wtedy dalej byłby tym, kim jest teraz? Czy nie jąłby mi złorzeczyć i bluźnić? Czy szanowałby mnie i kochał pomimo to?ť<br>Spogląda Bóg z góry na Hioba i odpowiada sobie: ŤZ pewnością nie. On mnie poważa tylko dlatego, że obdarzam go dobrem. Zabiorę Hiobowi to, co mu dałem.ť<br>I Bóg obiera Hioba jak cebulę. I płacze nad nim ze współczucia. Najpierw pozbawia