Wrocławskie lata 80. to dla niego: "groteska wszystkich tutejszych dni, sklecona z szemrzących donikąd słów, z dykty i obłupanych cegieł, cuchnąca wódką, wiodąca swych aktorów w kółko wciąż po tych samych brukowych kamieniach, wzdłuż tych samych liszajowatych ścian głównego rynku, między rzędy popierdujących na ssaniu małolitrażowych samochodzików z reflektorami jak złośliwe skośne oczka". O nowych czasach z kolei - w aspekcie telekomunikacji - jeden z bohaterów mówi tak: "jeśli ruszą te telefony komórkowe, ale GSM-y, a nie te rzęchy, co są teraz, wtedy ten, kto będzie miał dojścia do wojskowych masztów i do dzwonnic, budowę sieci ma w kieszeni. Trudna sprawa, musisz