której cytowałem zdanie o popularności jego dzieł wśród studentów uniwersyteckich campusów i nudnym kołowrocie kina komercjalnego (The Films of Werner Herzog, Wyd. Timothy Corrigan, USA), nie jest bynajmniej przykładem postawy wyznawczej wobec twórczości niemieckiego reżysera. Powstała nieco później, gdy modne się stały inne lekarstwa na niebezpieczeństwo komercjalizmu i zawiera sporo złośliwości pod adresem niepoprawnego romantyka. Zwraca się tu przede wszystkim uwagę na paradoks, że tego rodzaju romantyczna postawa funkcjonuje w obrębie machiny przemysłu filmowego, napędzanej przez sukces komercjalny. Więcej - że Herzog świadomie kreuje swój wizerunek jako twórcy szalonego i nieobliczalnego, aby dzięki temu właśnie zdobyć rozgłos pozwalający na wprawienie tej machiny