jakiekolwiek znaczenie. Cóż za różnica w końcu, czy prosto z Kopenhagi lecę przez ocean do Brazylii, czy przez kanał do Malmö!<br>Przez chwilę milczałam, głównie z podziwu dla siebie, że jednak tak dobrze zgadłam. Po czym pozwoliłam sobie okazać pewien niepokój.<br>- Ależ ja nie mam wizy! - zawołałam, starannie demonstrując zdziwione zmartwienie. - Nie mam żadnych rzeczy, tam jest przecież gorąco, nie będę miała w co się ubrać! Poza tym muszę przecież wrócić! Mam nadzieję, że panowie...?<br>Wytrzeszczyłam na nich oczy mrugając rzęsami z nadzieją, że wychodzi to dostatecznie głupio i bezradnie. W osiąganiu wyrazu kretyńskiej ufnej słodyczy wspięłam się na szczyty swoich