dłużej znieść<br>niepewności. Przebiegł przez bramę i przystanął na skraju podwórka.<br>Spojrzał w kierunku mrocznych zazwyczaj okien drugiego piętra; ogarnął<br>go niepokój. W saloniku paliło się jasne światło. Był to widomy znak,<br>że w mieszkaniu wujostwa działo się coś niecodziennego. Jakże więc<br>mogła minąć go kara?<br> "Niedobrze, oj, naprawdę niedobrze - zmartwił się. - Więc jednak<br>wróżba zawiodła. No tak, przecież dzisiaj jest sobota, a ciocia zawsze<br>twierdzi, że najodpowiedniejszymi dniami do spełniania się wszelkich<br>wróżb są poniedziałki, środy i piątki. Że też nie pomyślałem o tym<br>wcześniej!"<br> Zrezygnowany i przygotowany na najgorsze wszedł na drugie piętro.<br>Nacisnął dzwonek. Drzwi otworzyła jego cioteczna