strażom, urzędom i celnikom, a wtedy otworzą się drzwi i szlabany i zaczną opadać wody, a z nocnego marszu i innych nocy, które tu przeżył, zostanie tylko pamięć kołyszących się traw, ślepych bruków i widmowych głosów ludzi, których już nigdy nie będzie, bo pozostaną tutaj, na skraju kontynentu, wśród mazutowych zmaz i radioaktywnych liszajów tej ziemi.<br>Szedł coraz prędzej, mając pod stopami to mokry żużel ścieżki, to grząską trawę u pobocza. Zatrzymało go dopiero rozwidlenie szlaku. Prawa odnoga biegła dalej wzdłuż cementowego w tym miejscu muru zoo, lewa wspinała się ku schodkom prowadzącym na długi wiszący mostek dla pieszych. Nie pamiętał