Zgoła inaczej wyglądało to w przyrządach przeznaczonych do użytkowania przez pojedynczych żołnierzy czy ich niewielkie zespoły (lornetki, celowniki karabinów ręcznych i maszynowych, celowniki armat, itd.). Ta grupa przyrządów winna odznaczać się stosunkowo niewielkimi wymiarami i możliwie małą masą. Aby spełnić te wymogi, konstruowano specjalne układy optyczne odwracające obraz i jednocześnie zmieniające tak bieg promieni w układach, iż stawały się one znacznie krótsze, a całe przyrządy o wiele lżejsze. Jako przykład można wymienić wynalazek włoskiego inżyniera wojskowego, Ignazio Porro, opatentowany w 1852 r. w Wielkiej Brytanii i Francji. Polegał on na wprowadzeniu w układ optyczny lunety Keplera zespołu specjalnie ustawionych pryzmatów, w