się obawiać "nie postronnych narodów, nie zagranicznej potęgi, nie zdrady nieprzyjaciół naszych", a jedynie własnej nieprawości oraz grzechów.<br>Jeśli z nich powstaną, nic im nie grozi ze strony nawet najpotężniejszych wrogów. Dodatkową gwarancję miało stwarzać mianowanie Królowej Niebios panią "sarmackiej ziemi", a tym samym "wielką Polski obrończynią". Uznała to również znaczna część różnowierczej szlachty, dla której "elekcja" Matki Boskiej byłaby może nie do zaakceptowania, gdyby przypisywano jej rolę sojuszniczki silnej władzy monarszej. Natomiast mogła uzyskać pełną aprobatę szlacheckich luteran czy kalwinistów, z chwilą kiedy zaczęła być przedstawiana jako obrończyni ich swobód i przywilejów. A więc taka królowa, która w przeciwieństwie do