szlachetnych i ofiarnych czynów i poszukują gorączkowo dokoła siebie czegoś, co by nadawało się do ubóstwienia i przyozdobienia - podobni w tym do architektów, którzy by brali wzór z ruin, uznając je za najpiękniejszy wytwór budownictwa, a nie wiedząc, że gdzieś istnieją prawdziwie piękne i nienaruszone pomniki sztuki. Zrozumiał tę potrzebę znakomicie nacjonalsocjalizm: przychodząc w epoce, gdy doświadczenie wojenne przepaliło duszę milionów i wykorzystując silny prąd zwątpienia w cywilizację, ogarniający Niemcy, na miejscu obalonych bogów postawił nowe bóstwo: własny szczep, nadając mu cechy boskości i wyposażając go we wszelkie zalety prawdy, piękności i dobra. Nie ma prawdy, nie ma piękności, nie ma