chwili przerwy na wysoko zawieszonej linie lingwistycznego szalbierstwa, uzurpacji języka, który nigdy nie będzie naprawdę jego językiem ojczystym: i im bardziej zapierają dech w piersiach brawurowe ewolucje, jakie autor na tej linie wykonuje, tym boleśniejszy może być upadek. Akurat Kundera i akurat Brodski są, ma się rozumieć, artystami na tyle znakomitymi, aby tych niebezpieczeństw szczęśliwie uniknąć. Nawet oni jednak muszą się liczyć z możliwym oporem ze strony tych odbiorców, których opinia jest decydująca - czytelników, dla których język francuski przetłumaczonych powieści Kundery czy angielszczyzna napisanych od razu w tym języku wierszy Brodskiego jest językiem ojczystym.<br> To samo odnosi się do każdego, kto