się zaśmierdzieć charakter.<br>Szkoda by było charakteru, talentu i człowieka.<br>Dlatego proszę: pomóż człowiekowi.<br>Chwila milczenia. Za oknem nieme jeszcze światła błyskawic.<br>Chcę odpowiedzieć na ojcowską prośbę, ale Franek powstrzymuje mnie ostrożnym gestem.<br>Widzę, że już od kilku minut męczą go bóle.<br>Skąd jednak ona o tym wie?<br>Pod drzwiami znów skrzypi parkiet, wyraźnie, niespokojnie nawet.<br>Franek nie musi nawet podnosić głosu: - Iza!<br>Drzwi otwierają się n atychmiast. W progu staje Piękna.<br>Ma na sobie tę samą aksamitną suknię, w której mnie podejmowała. Ale białe, wąskie stopy są nagie.<br>- Dziecko - mówi Franek. - Przynieś nam jeszcze coś do picia.<br>A przede wszystkim