czasy w roku [...]; naprzód wiosna, więc lato, potym jesień, więc zima. A w każdym z tych czasów i potrzebnego a roznego gospodarstwa, i rozkosznych czasów i krotofil swych w swoim onym pomiernym a w spokojnym żywocie poćciwy człowiek może snadnie użyć. Bo gdy przypadnie wiosna, azaż owo nie rozkosz z żonką, z czeladką po sadkoch, po ogródkoch sobie chodzić, szczepków naszczepić, drobne drzewka rozsadzić, niepotrzebne gałązki obcinać, mszyce pozbierać, krzaczki ochędożyć, okopać, trzaskowiskiem osypać?&lt;/&gt; (II, XVI, 2).<br><br>Ten i temu podobne fragmenty Żywota, pełne wyliczeń, zdrobnień, retorycznych pytań, tak dalece uchodzą za typowe dla Rejowego stylu, że stały się podstawą wielu