jak i wówczas, gdy poddawał analizie nadzwyczajne w swej oryginalności dzieło. <br>&lt;page nr=141&gt; Miriamowski portret Rimbauda rozwija się spokojnie i równomiernie. Inaczej rzeczy się mają w portretach sporządzanych przez Brzozowskiego, tak osobnych, jak wizerunki Czechowa, Staffa czy Norwida, jak i tych, które złożyły się na ostatnią część &lt;hi&gt;Legendy Młodej Polski&lt;/&gt;. Czynnik analityczny został w nich ograniczony, zaczynają się one od sformułowań mających uchwycić to, co dla danego pisarza najbardziej znamienne, uchwycić w formie stwierdzenia ogólnego bądź w postaci metaforycznej formuły: "Cała dotychczasowa twórczość Staffa jest spowiedzią" lub "Utwory Norwida są jak mowa ruin". I takich sformułowań o charakterze mniej lub bardziej syntetycznym, zbliżających