taki sam jak teraz!<br>Wyciągnąłem do niego ręce i szepnąłem uszczęśliwiony: - Cześć, marynarzu! Czołem, cześć.<br>Chwilę mrugał oczami, przyglądając mi się z ukosa.<br>Po czym pokręcił głową: - A pan... skąd mnie zna?<br>Bo ja pana pierwszy raz widzę, daję słowo.<br>- Myślę, że się znamy dobrze i od dawna - powiedziałem nie zrażony.<br>- No, może... Może poznaliśmy się wtedy, kiedy nie pamiętam.<br>Coś się ze mną działo, ale co, właśnie nie pamiętam.<br>Tak ze mną było na początku, dawno już, dawno...<br>- Przed wojną?<br>- A skądże!<br>Człowieku, przed trzema miesiącami...<br>Nic nie pamiętam.<br>To fakt.<br>Ale zdaje mi się, że pana to ja pierwszy