lasów.<br> <br>- Znaczy, katu cię w tej trumnie wieźli - mruknęła Milva. - Nynie pojmuję, choć też nie ze wszystkim. Czemuż to miast utaić się gdzie, za wiedźminem jedziesz? On na ciebie zawzięty okrutnie... Dwa razy życie ci darował...<br>- Trzy razy.<br>- Dwa widziałam. Choć to nie ty wiedźminowi gnaty na Thanedd poprzetrącałeś, jakem zrazu myślała, nie wiem, zali ci bezpiecznie znowu pod miecz mu leźć. Ja tam wiele z waszych waśni nie rozumiem, ale mnie przecie zratowałeś i dobrze ci jakoś z oczu patrzy... Tedy rzeknę ci, Cahir, krótko: gdy wiedźmin wspomina tych, którzy jego Ciri do Nilfgaardu porwali, to zębami zgrzyta, aż iskry