się doczekać, aż kelner postawi półmisek na stole. Przypatrując się takiemu staruszkowi w chwili, gdy ten oczami pożerał pieczeń i łapczywie zabierał się do krajania jej, miał szaloną ochotę wyrwać mu półmisek spod ręki i krzyknąć: "Nie dam ci! Dosyć już się nażarłeś! Wczoraj i przedwczoraj, zawsze tylko żresz i żresz jak świnia!" Ale cóż, nie wolno mu było tego zrobić, więc tylko tak sobie myślał.<br>Przybyły mu nowe odruchy, uczucia i pojęcia. Wchodząc na korytarz, mimo woli kurczył się w sobie - tam bowiem zwykle czekał na niego Fornalski, Teodor lub Palmiak. Podczas ruchu nagle odczuwał niewytłumaczony lęk. Gdyby się go