od Józiowej... Mówiąc krótko, rozchwianie i rozmnożenie narratora, repetytywny porządek opowieści Józia oraz symetryczna obecność wtrąceń sprawiają, że Ferdydurke domaga się kilkakrotnej lektury czy raczej - refleksji. Jeżeli strukturę powieści wyobrazić sobie graficznie:<br> 5 12 <br>1 4 11 <br>1 2 3 6 7 8 9 10 13 14<br>- to może łatwiej zrozumieć, że najpierw trzeba rozpatrzyć partie związane "poziomo". To znaczy: historię Józia, czyli sekwencję rozdziałów 1-2-3-6-7-8-9-10-13-14. Następnie wtrącone fikcje, spokrewnione gatunkiem i odrębnością narratora (5-12). Wreszcie wtrącone przedmowy, do których należy chyba dodać początek pierwszego rozdziału, będący - jak przedmowy - pisarskim autokomentarzem