jako "jedynie słuszne" przez różne środowiska czy osoby. <br>Czy jednak przyjęcie prawdy o Magisterium wymaga odwagi? Może większej odwagi wymaga niezgoda na to, co uważamy w swoim sumieniu za niesłuszne?... Często można się spotkać z taką argumentacją: wiara polegająca na przyjmowaniu wszystkiego, co jest podane do wierzenia, jest niezwykle łatwa, zwalnia z osobistej odpowiedzialności; znacznie trudniej wciąż szukać własnej prawdy, nie ufając nikomu ani niczemu do końca... Innymi słowy: czy bycie w Kościele nie jest raczej wyrazem konformizmu niż świadectwem odwagi?<br>Wiele rzeczy jest tu poplątanych. Po pierwsze, nauczanie Kościoła zawsze kładło nacisk na obowiązek postępowania zgodnie z sumieniem (i obowiązek