samodzielnie i sam płacił poszkodowanemu dziewięciokrotną wartość skradzionego mienia, a skarbowi królewskiemu 4 solidy publicznej kary za naruszenie miru (pro fredo). Pospolici wolni płacili wprawdzie w analogicznej sytuacji pro fredo 6 solidów, a szlachetnie urodzeni 12, co wynikało z przekonania, że moralna jakość osoby odpowiada wprawdzie jej urodzeniu, ale nie zwalnia to ludzi niższego stanu od odpowiedzialności przed sądem. Kapitularz saski Karola Wielkiego w rozdziale 5 stwierdzał jednoznacznie, że litowie mogą być pozywani do sądu tak samo jak wolni i szlachetnie urodzeni, chociaż kara za niestawiennictwo, podobnie jak fredus za kradzież, była zróżnicowana stosownie do kondycji społecznej: lit płacił solida, zwykły