Wtedy zrozumiałem, dlaczego Jarosy wybrał Warszawę. Arcydzieła rosyjskiego kabaretu nie można było kontynuować: każdy następny program mógł być tylko gorszy. Jakub Jużny, szef scenki - rzekomo czy naprawdę nie dopuszczający Fryderyka J. do reżyserskiego pulpitu - wiedział, że interesuje go forma mniej awangardowa, żywiąca się aktualnością i polityką. Dlatego rozplotkowany kabaret warszawski żwawo reagujący na wydarzenia stał się jego domem. Był w nim gospodarzem, ustalającym reguły gry. A więc konferansjer musiał być elegancki - w smokingu, czasem we fraku. Opowiadane przez niego dowcipy sygnalizowały, że zna swoją publiczność: "Nie będę ukrywał, ja nie jestem śpiewakiem. Sam nie wiem, jaki mam głos. Czy to jest