tym wprowadzenie drugiej mowy Jahwe, a także jedną z dwóch odpowiedzi Hioba (40, 1-6), uważa się za późniejsze dodatki, pochodzące od innego autora czy autorów. <br>Trudno powiedzieć coś pewnego o czasie i miejscu działalności autora księgi. Brak jakichkolwiek aluzji do wydarzeń historycznych - co nie jest &lt;page nr= 220&gt; rzeczą dziwną, jeśli się zważy, że literatura mądrościowa nie wykazywała żadnego zainteresowania historią - zupełnie uniemożliwia ustalenie dokładnej daty powstania dzieła. Próbowano ją oprzeć na założeniu, że autor Księgi Hioba znał jahwistyczno-elohistyczno-kapłańskie dzieło historyczne Pięcioksięgu. Wskazywano też na jego zależność od Jeremiasza (Jer 20, 14-18 - Hiob 3, 3) lub Deutero-Izajasza (Iz 50, 4