pracę kulturalną", a więc podniesienie poziomu życia rodzinnego robotników, pomoc w zorganizowaniu im życia towarzyskiego, zwalczanie alkoholizmu, organizowanie oświaty, stowarzyszeń kulturalnych i, co znamienne, na ostatnim miejscu "organizację samopomocy ekonomicznej (stowarzyszeń spożywczych, kas oszczędności itd.)". Na drugim planie znalazła się działalność polityczna. Określono tu zadania "w stosunku do przedsiębiorców i zwierzchności fabrycznej" oraz do państwa. Istota założeń programowych zawarta była jednak w określeniu zadań "w stosunku do własnego społeczeństwa": "a) rozwój poczucia narodowego, opartego na odpowiedniej wiedzy polskiej oraz na świadomości interesów i potrzeb narodowych; b) wyrabianie poczucia łączności z całym społeczeństwem i przeciwdziałanie agitacji odrywającej moralnie klasę robotniczą od narodu