i wreszcie zasypiają, gdzie popadnie - z dala od legowiska w rodzinnym pomieszczeniu. Młode dziewczyny wstydziły się początkowo obcych, ale czas i wino przełamały ich nieśmiałość. Zabawa w "długim domu" zamyka żałobę, teraz już nie wolno będzie wspominać tych, którzy z wioski odeszli na tereny, gdzie Dajakowie wiecznie szczęśliwi polują na zwierzynę, są zawsze syci, weseli i nigdy nie chorują.<br> Z przyziemnej rzeczywistości "długiego domu", która nieuchronnie nadejdzie znowu z przeminięciem festynu i nadejściem świtu, bardzo daleko jest jeszcze do owego raju, gdzie Dajakowie nie znają żadnej choroby.<br> Wędrując po terenach, gdzie ludzie przeżarci są malarią, przypomniałem sobie pewnego reportera nazwiskiem Joseph