z wachlarzem w dłoni, w popielatej sukni z bufiastymi rękawami. Spoglądałem na jej surową twarz o ładnym profilu, na siwiejące gdzieniegdzie włosy, na przemijającą już urodę i zrobiło mi się smutno, że nie potrafię kochać jej tak mocno ani tak tkliwie jak ojca...<br><br>Przejazd przez tunele stawał się poważnym przeżyciem, zwłaszcza że panna Kazimiera za każdym razem żegnała się z zabobonnym lękiem. Obserwując ruch na mijanych stacjach, zaczynałem rozumieć pogardliwe słowa matki określające Nowe Sokolniki jako "zapadłą dziurę". Te Nowe Sokolniki, które uważałem za pępek świata!<br><br>Stopniowo oswajałem się z nie znanymi dotąd zjawiskami, a gdy nużyło mnie wyglądanie przez okno, biegałem