Czuł się jak pomazaniec boży. Był przekonany, że tym razem dobry bóg zlituje się nad nim i wygra. Zmówił wszystkie litanie z książeczki do nabożeństw. Mógłby zrobić nawet dwa razy tyle, mógłby niech tam jechać z pielgrzymką do Częstochowy i dałby hojnie na budowę kościoła jakby wygrał. <br>Ze sprawdzeniem wyników zwlekał do ostatniej chwili. Co kilka minut powtarzał na głos żonie, że nie ma na co liczyć i tak nic z tego nie będzie, ale w głębi duszy czuł, że oto nadchodzi jego dzień. Gdy się w końcu okazało, że nie zaznaczył nawet trójki, wyszeptał płacząc nad planszą wygranych: Boże, mój