przyjaźń" z Frankiem i niedawną u nich wizytę.<br>Dopiero wtedy zostaję obdarowany przyjaznym uśmiechem i powitalnym słowem.<br>A dalej? - Pani tutaj? - dziwię się. - O takiej porze? Dokąd to? - Do kościoła. - Małżonka profesora... towarzysza Materny? Nie rozumiem!<br>Spotykamy się wzrokiem. Skąd tyle nieoczekiwanego człowieczeństwa w tych pustych oczach?<br>Piękna jeszcze chwilę zwleka z odpowiedzią.<br>- Pan kłamie - mówi w końcu. - Rozumiemy się bardzo dobrze.<br>Przecież podsłuchiwałam waszą rozmowę.<br>Zaskakuje mnie ta łagodna bezczelność.<br>- Pani podsłuchiwała? - Tak. I wiem.<br>Zresztą wiedziałam już wcześniej, że Franek jest bard zo chory.<br>- Ach tak? - staram się być zdziwiony, zmieszany, pełen poczucia winy, w istocie jednak spokój tej