niezwykłego mężczyzny? - zaatakowałem ją. - To ja jestem byle kto! Do niczego się nie nadaję!<br>- Nie mów tak, Jasiu. Jesteś niezwykły. Piszesz mądre rzeczy... o szczęściu ludzkości! A ja nawet dobrze nie wiem, co to znaczy!<br>I złożyła mi głowę na ramieniu. Nie było na nią rady.<br>- Czy możesz mi załatwić zwolnienie lekarskie na następny tydzień? - zapytałem. - I przynieść trochę wódki? Muszę się czegoś napić.<br>Czy człowiek, który przekroczył wzgórek pięćdziesiątki, może w ogóle rozpoczynać nowe życie? Pozostawało mi dziesięć, najwyżej dwadzieścia lat, jeżeli wcześniej nie strawi mnie rak czy zawał. Mimo różnych dolegliwości czułem w sobie jeszcze wiele siły. Chodziło tylko