mną o wszystkim.<br> Lokaje wnoszą z lewej strony stół i szybko nakrywają na pięć osób przed kopcem. Stół prosty, krzesła proste, plecione<br> OJCIEC<br>No, nie mówiłem? Wielki los cię spotkał, przybranku. Zwierzał ci się przyszły wielki artysta: Edgar Wałpor. Zapamiętaj to sobie.<br> EDGAR<br>Mógłby ojciec nie żartować. Chwila zupełnie nieodpowiednia. <br> zwraca uwagę na stół<br>Ale czemu tyle nakryć?<br> OJCIEC<br>Oczekuję gości. Chcę ci dostarczyć wrogów pod postacią przyjaciół i na odwrót, życzliwych ludzi w postaci najgorszych wrogów. Nie umiesz żyć po prostu, będziesz żył na odwrót i chodził tyłem bocznymi ścieżkami. Koniec wyrozumiałości. Dosyć.<br> EDGAR<br>Więc ojciec?...<br> Tadzio bawi się dubeltówką<br>&lt;page nr=88&gt;<br> OJCIEC