końca życia. <br>- To jest właśnie atmosfera prawości! - krzyknął olśniony Bronek, wyrzucił teczkę pod sufit i gwizdnął radośnie. <br>Wszyscy nagle poczuli się jakby wyzwoleni z ciężkiej udręki. <br>- No dobrze, ale panna Jadwiga? - powiedziała Krysia. <br>- Ja ufam, że jutro skarbonka się znajdzie - zapewnił Jerzy. - Zabawa się skończy. I to najdoskonalej, bo on zwycięży tym, żeśmy go nie przyłapali, a my - żeśmy mu nie ulegli. Pannie Jadwidze wytłumaczymy to wszystko i zrozumie, bo jest mądra. No, do widzenia! Tylko jeszcze jedno, musicie mi obiecać, że jutro rano nikt nie będzie się starał podpatrzyć, kto odniesie skarbonkę. <br>Obiecali niezbyt chętnie, ale obiecali. Strasznie niejednemu leżało