ta nazwa się przyjęła. Po pewnym czasie lud zaczął mówić "noc świętojańska". Ale nie udało się wytępić dawnych obyczajów, które przez lata połączyły się z obrzędami kościelnymi. I tak np. dziewczęta tańczące wokół sobótkowych ognisk śpiewały pieśni do Jana Chrzciciela prosząc o miłość i udane małżeństwo. Do dzisiaj dotrwał tylko zwyczaj nocnej zabawy i puszczania wianków. Jak pisze Barbara Ogrodowska w książce "Święta polskie. Tradycja i obyczaj", wianek jest symbolem dziewictwa, które w noc świętojańską dziewczęta często traciły. Zazwyczaj puszczano na wodę dwa wianki uplecione z kwiatów i ziół, z płonącą świecą. Gdy popłynęły szybko, razem lub blisko siebie, oznaczało to