się przez "bawialnię". Zdawało się, że jedna prababka, nieco wstydliwa, zasłoniła oczy powiekami, albowiem młodzian był niezupełnie odzian. On jednak szedł pośpiesznie, stąpając na palcach. Ani babki go nie obchodziły, ani cały świat go nie obchodził. Zbliżył się cichutko do drzwi pokoju profesora i lekko zapukał. Ponieważ profesor gadał swoim zwyczajem przez sen, więc zapewne nie dosłyszał pukania. Adaś wszedł i po chwili wahania &lt;orig&gt;zatarmosił&lt;/&gt; z możliwie największym szacunkiem czcigodnym ciałem.<br>- Ha! - krzyknął z nagła obudzony profesor. - Co się stało? Pali się?<br>Adaś położył palec na ustach.<br>- Ciszej, ciszej, panie profesorze... Wielka wiadomość! Mam Francuza!<br>Staruszek wyskoczył z legowiska okazując zdumionemu