np. w Tatrach). Rzeczywista linia śnieżna waha się pomiędzy dolnym limitem śniegu, czyli linią orograficzną, a poziomem zlodowacenia (glaciation level) (dawniejszy termin: granica zlodowacenia). O ile przebieg linii orograficznej odzwierciedla istnienie najbardziej sprzyjających warunków lokalnych do zachowania się śniegu, o tyle poziom zlodowacenia uwypukla warunki najbardziej nie sprzyjające i leży zwykle 100 - 300 m powyżej linii śnieżnej (Kotliakow, 1984). Na rysunku 2.8 przedstawiono za G. O/stremem (1966) sposób wyznaczania poziomu zlodowacenia metodą Partscha-Brücknera. Jest nim wysokość średnia pomiędzy najwyższą górą bez lodowców i najniższą górą z lodowcami. Pomija się wysokie, strome szczyty, na których nie ma odpowiednich miejsc