przerażona, co z tego wszystkiego wyniknie. Czy nie nastąpi krach i czy wszystkie oszczędności Tadeusza nie zostaną zaprzepaszczone tylko dlatego, że Ewelina miała kaprys, aby w socjalizmie stać się kapitalistą? Ale to nie był kaprys, to była potrzeba zrealizowania w życiu czegoś od początku do końca. Bo jaki ona miała życiorys? Wszystko się pruło, rozpadało na nie dające się skleić kawałki. Bo jak się mogło mieć jej życie przy boku Stanisława do tego, co przeżyła na Syberii, a potem po powrocie... Potrzebny jej był jakiś dobry początek, od którego mogłaby zacząć liczyć udane lata swojego życia. Tym początkiem była cegielnia. Tadeusz