tym bardziej trzeba od tamtych. Ściągnąwszy brwi, dobitnie powiedział:<br>- Dla mnie za wysoka cena, ja takiego weksla nie podpiszę. Płot rozbiorę, drzewa w ogrodzie pościnam, meble popalę, ale na takie ryzyko nie pójdę. Mam inną propozycję, zostało nam parę drobiazgów, nie są warte fury drewna, ale to pan mówiłeś o życzliwości, więc jakby się dało, to chętnie rzeczami zapłacę, potem dołożę jeszcze. Pasuje? To jest moje ostatnie słowo. <br><br>Oczy Hrehora zrobiły się niebieściutkie niczym farbka, niczym niebo pocztówkowe z Włoch. Zgłupiał, nie wiedział, co robić. Wpychał tę swoją czapkę pod pachę jeszcze głębiej, stękał.<br>- Dlaczego? Nie wolno odtrącać pomocnej ręki - wydusił