kopać w ogrodzie, nie lubiłem wstawać o świcie. Jakże często w dzieciństwie słyszałem pytanie ojca: "Na co się gapisz? Zajmij się czymś". Albo: "Dlaczego nie śpisz?"<br>Mamie mogłem zwierzyć się ze wszystkiego, a jemu... Czyż mogłem powiedzieć, że nie śpię, bo zachwyca mnie gra kolorowych cieni, rzucanych na sufit przez żyrandol z paciorków? Ten żyrandol... Nigdy później takich nie widziałem: frędzle kolorowych szklanych paciorków na mniejszych i większych kołach wokół żarówki. Przy najmniejszym ruchu - mama je poruszyła - nieumyślnie? czy żeby spełnić moje najgorętsze pragnienie? - paciorki wibrują - ustokrotniając te drgania w cieniach rzucanych na sufit, na ściany. Taniec migotań, lśnień, połysków. Patrzę