jako fotografii prawdziwego życia, lecz jako bardzo ostrej, konsekwentnej, ale tylko konwencji estetycznej. Zabieg potraktowania tekstu Czechowa jako autonomicznej kreacji artystycznej otwierał nowe możliwości interpretacyjne. W przedstawieniu Grzegorzewskiego nie chodziło o mniej lub bardziej zgrabne opowiedzenie historii kilku osób o poplątanych losach, lecz o unaocznienie dość prostej prawdy - że sztuka żywi się życiem, ale też je kształtuje.<br> Bohaterowie Mewy Czechowa są lub chcieliby zostać artystami. Do wiejskiego majątku przyjeżdża znana aktorka Arkadina ze swoim kochankiem, pisarzem Trigorinem. Jej syn z pierwszego małżeństwa marzy o dramatopisarstwie, w ogrodzie zbudował scenkę, gdzie wystawia swoje sztuki dla ukochanej Niny, córki sąsiadów. Przyjazd artystów z