wspaniałomyślność, która jest oddawaniem chwały, bo coś jest chwały godne. Ta perspektywa jest źródłem zafascynowania wolnością. Ów idealny wzór dróg wolności znajduje na gruncie religii swe symboliczne odwzorowanie w wyobrażeniu upadających aniołów. Droga upadku anioła wiedzie od czystej wspaniałomyślności tego, kto żyje samym oddawaniem chwały, do czystego szyderstwa tych, którzy żywią się samą negacją dobra. Ale człowiek nie jest aniołem. Idealne perspektywy wolności są wyłącznie treścią jego transcendentalnej wyobraźni. Sam będąc uwikłany w konkretne sytuacje życiowe i w potrzeby ciała, jest skazany na to, by wiązać wspaniałomyślność z jakąś nadzieją pożytku, a szyderstwo z akceptacją dobra, w imię którego rodzi się