sądny dzień". Na domy, ulice i kościoły padały artyleryjskie pociski <gap> buchnęły tu i ówdzie pożary. Jak od gromu z jasnego nieba, padali ranni i zabici - żołnierze i nie- żołnierze. Nie tylko od kul i odłamków <gap> Czerwona konnica wzięła się z impetem za rabunek. Wszystkiego, co wpadło w rękę, ale najskwapliwiej żywności i spirytualiów. W sklepach i po domach. A także w kościołach i szpitalach. Kto stał na drodze, ten brał w łeb szablą albo w brzuch bagnetem. Jeńców w mieście nie brano w ogóle, żeby sobie nimi nie zawracać głowy. Brano za to gwałtem kobiety. Szalona panika i ludzkie krzyki dopełniały