chce; zorientowała się dopiero, kiedy zaczął mówić. Składał kondolencje. No tak, faktycznie, była tu jedyną krewną zmarłego. Uczestnicy pogrzebu podchodzili po kolei, ściskali jej dłoń i mamrotali, uśmiechając się sztucznie. Nawet nie starała się zrozumieć, co mówią. Stanisław wyłonił się z piramidy i stanął obok, ocierając łzy. Biedaczek, pewnie był zżyty ze stryjem; to jemu powinni składać kondolencje, nie mnie, pomyślała. Co mnie właściwie obchodzi śmierć stryja, którego nie znałam? Chciałam go poznać, owszem, przywiodła mnie ciekawość, ale nie przyjechałabym, gdybym wiedziała, że jadę na pogrzeb. Choć teraz, kiedy już tu jestem, nie żałuję. Tyle rzeczy dowiedziałam się o ojcu i